Van Martinique naar St Maarten

We “doen” voordat we Martinique verlaten Fort de France, de “hoofdstad” van Martinique, aan. Je ligt onder het Fort zo’n beetje in het centrum en door onze diepgang (niet dus) liggen we first class. Het eerder gekochte data-kaartje is leeg en omdat we het niet zelf kunnen oploaden vanaf de computer (je hebt daar internet voor nodig en dat wil niet als je geen tegoed hebt) gaan we maar even naar de winkel.

Twee dames laten ons weten dat het opwaarderen door ons zelf moet gebeuren en we worden doorverwezen naar de Schoelcher-bibliotheek want de winkel heeft geen wifi (?). Daar blijkt dat Digicel (de netwerk provider) ons nummer niet wil herkennen dus maar weer terug naar de lieve dames maar die kunnen niets voor ons doen want de klant kan het alleen zelf opwaarderen via internet. Na een uur stampij maken gaan we maar naar de bieb en laten het kaartje voor wat het is (de liefde was totaal over). In de ambiance van letteren, cultuur en historie komen we weer tot rust en “gebruiken” we Schoelcher voor de altijd terugkerende communicatie.

Het is een dikke dag varen naar Guadeloupe (we slaan dus ook Dominica over) en dat gebeurt in wisselende omstandigheden. De wind maakt er een spelletje van in samenspraak met de hoge bergen op de eilanden die we aan loef houden. Dit betekent bij het naderen van een eiland veel wind, dan een tijdje heel weinig wind, vervolgens tegen wind en dan weer de steady 5 bft oostenwind. We beginnen het spelletje door te krijgen. We droppen het anker in de vroege morgen te Pointe à Pitre.

Guadeloupe heeft de contouren van een vlinder met in het midden de plaats Pointe à Pitre. We zien de Bonaire’s en de bemanning van de Emerald Bay en het is bere gezellig. Zij gaan eerdaags zuidwaarts en wij in tegengestelde richting (dat is nog steeds het plan).
We liggen voor het Mémorial ACTe, the caribbean center of expressions and memory of the slave trade and slavery . Een zeer eigentijds gebouw (geopend in 2015) en ’s avonds fantastisch verlicht door middel van een lichtshow. Daar gaan we naar toe en we doen dat vanuit de boot en zo meren we netjes in onze dinghy af aan een spik splinter nieuwe steiger. Nog nooit gebruikt maar of we naar even €25 willen betalen. Dus varen we de dinghy 100 meter verder en cashen ook nog onze entree bejaarden korting. Ja we zijn niet gek en weer €45 verdiend (zie ook verderop). We zijn wel benieuwd wanneer nu wel de 1e boot daar aanmeert.

Net zoals in Suriname (we zien veel overeenkomsten), heeft de slavernij en het handelen in slaven, diepe sporen achter gelaten. Wat we al wisten, erg netjes is het vroeger niet gegaan en alle respect voor al degenen die dat vroeger ook in zagen. Je moet het lef maar hebben om in die tijd, in 1848 (Schoelcher, een Franse regeringsambtenaar met veel autoriteit) de slavernij af te schaffen op de Franse eilanden terwijl het moederland daar “nog niet aan toe was”.
Een erg interessant museum maar voor “grote mensen”. Mijn vingers jeuken om
daar wat aan te doen maar we moeten verder omdat we op St Maarten zonnepanelen willen aanschaffen en daarom varen we om de vleugel van de vlinder heen (overnachten op het puntje) om van daaruit, in één keer naar St Maarten te zeilen, een kleine 130 mijl. We realiseren ons heel goed dat we een aantal mooie gebieden overslaan (wat te denken van het eiland Antigua), maar aan het eind van dit jaar komen we weer terug (op weg naar Curacao). Je kunt ook niet alles doen en duurzaamheid, ik noemde het al eerder, kent zijn prijs.

Wij varen, komende vanuit het zuiden, om het eiland heen en we ankeren in de Baie de Marigot (lekker beschut tegen de noord oosten winden en de swell). Als zuinige Nederlanders liggen we niet in het Nederlandse deel want daar moet je betalen. Allereerst om in te klaren (€25), om door de brug te mogen varen (vanwege onze lengte is dat €32) en dan per week €35 om te mogen ankeren (of je nu in de baai ligt of er voor). Als we dan ook nog in een jachthaven gaan liggen, komt er slechts €125 per nacht voor ons bij.
In de baai van Marigot is het inklaren gratis (nou ja, we hebben standaard €2 gedoneerd voor een of ander project voor kinderen) maar achter het anker liggen is gratis dus de conclusie is volkomen gerechtvaardigd: het geld klotst tegen de plinten omhoog hier in huize Livingstone, al moet ik daarbij wel de kanttekening maken dat we geen plinten hebben aan boord.

Mooi sfeertje hier. Echt Frans dus we doe ons tegoed aan de baguettes, rijkelijk voorzien van boerenpaté en andere lekkere dingen zoals kaasjes. Een SUPER U om van te watertanden, waar je alles kunt krijgen en ja, het is allemaal wat duurder in de Carieb, maar waar niet, dus we kopen maar gewoon wat we nodig hebben. Wat ook moeiteloos gaat gelet op de alinea hier boven.

We komen wel wat “beroerd” aan op St Maarten (beter gezegd Saint Martin). Een dag voor Koningsdag (we vlaggen met de andere Nederlandse boten uitbundig), weekend, dan 1 mei (weer alles gesloten) en als klap op de vuurpijl op 2 en 3 mei op het Nederlandse deel CARNAVAL. Dat moet “gevierd” worden.

Met de bemanning van de Enjoyster doen we de grande parade. Wat een lawaai (we hebben de uitgedeelde oordopjes wel nodig) maar ook met wat een passie de voornamelijk meisjes en dames uiting geven aan dit volksfeest. Met een slakkengang beweegt de stoet zich door de straten van Philipsburg (hoofdstad Nederlandse deel) en als wij ons na drie uur te goed doen aan wat snacks en ? vertrekt pas de laatste groep enthousiastelingen ondersteund door een stevige beat.
Zitten bij ons de heupen op slot, hier beweegt alles. Je voelt je bijna een voyeur als je de stoet van al dat “beweeg” voorbij ziet gaan en dat meer dan drie uur lang maar we houden de oogjes open!

St Maarten laat zien wat het is en dat smaakt naar meer. Gelukkig hebben we daar de tijd voor want Jan komt pas over een dikke twee weken (nu jullie dit lezen komende zondag), tijd die we ook nodig zullen hebben om alles te regelen voor onze zonnepanelen (da’s nog niet zo eenvoudig merken we). Hoe dat gegaan is en meer, lezen jullie de volgende keer.