24 / 7

Wat een stad. Schitterende hoogbouw, hele mooie parken, het ene museum nog interessanter dan het andere en straten waar je gewoon geweest moet zijn. En overal hele vriendelijke behulpzame mensen (is onze ervaring).
City Island bleek een goede uitvalsbasis te zijn om “the city” te verkennen. Samen met Daan hebben we heel veel dingen gedaan en gezien maar we zijn bij lange na nog niet klaar. Overdag of ’s nachts, het maakte niet uit. New York is altijd wakker.

Ja, het is inderdaad “raar” zonder Olle aan boord. Wat kun je zo’n mormel toch missen. Normaliter bij het opstaan de eerste kwispels (en dat hield niet op, zeker als je even weg was geweest). Wat is nu mooier dan zo de dag te kunnen beginnen en dan UIT. Nu is het ’s morgens alleen in de kuip zitten (en zitten).
Als “boot” hond heeft Olle zeker een stempel gedrukt op onze reis tot nu toe. We waren niet overal welkom om het maar even samen te vatten maar wat maakte het uit; het ging zo als het ging en dat was goed. Nu zonder Olle zijn we zo vrij als een vogel en dat voelt, hoewel best wel handiger, niet fijn. We gaan ons best doen om toch te genieten en al jullie lieve en mooie woorden n.a.v. het vorige blog helpen daarbij.

We zijn dan ook blij dat we Daan van het JFK kunnen ophalen. De 10 dagen zijn voorbij gevlogen maar het was goed dat hij er (nu) was. Hij had aangegeven dat ie extra zou gaan puberen als we wat afleiding nodig hadden, maar dat was niet nodig, daar zorgde New York wel voor.

[advanced_iframe securitykey=”b0c64f6ccb85c093f4eb5936dad126dcca14c6ad” width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/1KOjP7aht0c?rel=0″]

Net zo als het vroeger ging, hebben we ons – met op de achtergrond het Statue of Liberty – gemeld op Ellis Island. Dit eiland waar je vroeger naar toe werd gebracht voor je intake in AMERICA. Geen geld of geen bekende waar je naar toe zou kunnen betekende linea recta weer naar “huis”, al kon je uiteraard in beroep.
We hebben dan wel geklaagd bij onze visum aanvraag (wat een bureaucratie en ook nog 2x naar het consulaat in Amsterdam) maar dat stond in geen verhouding met wat zich allemaal afspeelde op Ellis Island (en dat nog zo kort geleden – een dikke honderd jaar). We worden tegen sluitingstijd het gebouw uitgeveegd en onze eerste dag zit erop. We mogen blijven.

Vanuit City Island, waar we voor de Harlem Yacht Club een mooring hebben (zie later), is the City prima te bereiken. Je zit wel een uurtje onder de grond maar dan heb je mooi de tijd om je in te lezen. Het subway stelsel is ons in het begin een beetje duister (ja het is donker onder de grond) maar al heel gauw gaan we net als de New Yorkers van de ene lijn naar de andere (de expres treinen hebben duidelijk onze voorkeur), maar even gemakkelijk stappen we in de bus. We vinden het allemaal wat openbaar vervoer betreft prima geregeld in tegenstelling tot de New Yorkers zelf die zich voortdurend verontschuldigen voor hun verouderde vervoerssysteem.

We zijn elke dag op pad van vroeg tot laat. Ik laat het bij de onderstaande opsomming maar dit overzicht gaat volledig voorbij aan wat we gezien en beleefd hebben. Het vraagt om herhaling laat dat duidelijk zijn (door op de foto’s te klikken groot beeld).

Dag 1 Daan ophalen JFK.
Onze eerste ervaring met de subway. De les is, ga nooit in de spits met 2 koffers (koffie, kaas en drop) van de ene kant naar de andere kant van New York (en bij elkaar blijven).

Dag 2 Ellis Island, Statue of Liberty, China Town
In tegenstelling tot menig emigrant hadden wij een makkie met de registratie; we hadden dan ook een goede (zee) reis achter de rug. We worden stil bij het bezoeken van Ground Zero.

Dag 3 New York Hall of Science, Flushing Meadows
Met de bus naar Queens; een zeer interactieve middag met een afsluitende wandeling door Flushing Meadows (wereldtentoonstellings plek 2x)

Dag 4 Central Station, Time Square, High Lane
De ene reclame nog groter dan de andere. Op dit “plein” is het altijd licht. Hier stond ik ook toen de eerste Amerikaan op de maan landde. Later op de dag gluren we naar binnen daar waar het kan als we over de oude spoorlijn lopen ( de spoorlijn loopt door de pakhuizen) die nu is omgebouwd tot wandeltuin.

Dag 5 Time Square again, Intrepid museum, ferry Staten Island
Een oud vliegdekschip (operationeel tot 1975) is tot museum omgebouwd. Daarna zien we de skyline van Manhattan vanaf de ferry, bij donker en licht.
Dag 6 Central Park
De dierenarts waar we de as van Olle kunnen ophalen woont om de hoek van het Central Park.Nog één keer uit, maar dan in de rugzak.

Dag 7 Wall Street, Time Square, Hamilton
Het gaat goed met de portefeuille (de dollar mag nog wel wat zakken).
Je moet er wat voor overhebben maar dan ben je ook bij Hamilton. Door het snelle rappen was niet alles te begrijpen maar wat een entourage.

Dag 8 Metropolitan
De zinnen gezet op de oude meesters van de Gouden Eeuw (de mooiere hangen toch in het Rijksmuseum en de Hermitage). Het “mooie” van het Metropolitan is dat je zelf de prijs van je entree bepaalt.

Dag 9 Shoppen
Aan winkels geen gebrek maar we vragen ons al heel snel af wat we aan het doen zijn dus maar snel een terras en nog een terras (we zijn geen shoppers) en lekker door de stad slenteren (Madison Park).

Dag 10 Brooklyn, Williamsburg Bridge
Eén van de leukste wandelingen die we gemaakt hebben. Alleen de brug is al een wandeling op zich, wat een lengte en wat een leuk deel van New York.

Dag 11 Daan naar JFK
We zeggen gedag tegen Daan op het Pelham Park Station en gaan vervolgens boodschappen doen (10 dagen buiten de deur eten; hoewel het elke keer erg lekker was, verlangen we naar sla met ei)

Als we terug komen van Daan weg brengen zien we dat iemand onze boot heeft geraakt. Hoe is het in vredesnaam mogelijk. Je ligt aan een mooring en dan verwacht je dit toch niet en . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .de dader ligt op het kerkhof. Balen. De afgelopen jaren alleen maar geankerd en geen schram op de boot en nu lig je netjes aan een mooring van de Harlem Yacht Club en dan schade (en niet zo’n beetje ook). Volgens mij moet het iemand van de club zijn geweest (anderen varen hier niet rond) maar bewijs dat maar eens. Nee, de locatie is goed maar dit geeft een nare smaak in de mond. Dat gevoel wordt de volgende dag nog versterkt als we bij een opkomend stormpje (7 bft) van de mooring raken doordat de lijnen knappen. De ene minuut lig ik binnen van de voorgaande dagen op de bank bij te komen en de volgende sta ik bijna nakend in regen en wind de boot uit het mooring veld te varen (gelukkig hadden we vanwege ons naderende vertrek de dinghy al op dek liggen, de buitenboordmotor gezekerd op de hekstoel , de sleutel om de motor te starten op de vaste plek). Stel je voor dat we niet aan boord waren geweest, je moet er niet aan denken “Nee meneer Steenmeijer, de moorings worden elk jaar gecontroleerd en elk jaar worden de mooring lijnen vernieuwd” (daar klopt natuurlijk geen bal van). Nee, de liefde voor de HYC is danig bekoeld en voordat we ooit weer aan een mooring gaan hangen moet er heel wat gebeuren. Geef me ons eigen anker maar, in alle opzichten veel voordeliger ook!

Met een kras op ziel en boot varen we de volgende dag weg van New York. Wat we gepland hadden bij onze entree doen we nu. Pas als we Manhattan gepasseerd zijn kunnen we het zeil zetten (door alle hoogbouw waar je langs vaart komt de wind van alle kanten dus zeilen, ho maar; mag ook niet trouwens). We doen een extra slag Statue of Liberty – Manhattan en varen dan onder de grote brug door op weg naar de Chesapeake Bay via de Delaware River (dat doen we in de voor ons gebruikelijke zeil omstandigheden, dus veel wind (lekker) en regen (zeker als de regen van achteren komt vinden we dat niet fijn)). Op het moment van dit schrijven liggen we heerlijk bij te komen in “the Basin” bij Chesapeake City, een 200 honderd mijl zuidelijker. Als we weer zin hebben gaan we verder maar eerst maar eens met z’n tweetjes bijkomen, van alles.