Bezoek (- ABN AMRO) ?

Vandaag vanuit Tavira (Portugal) in Ayamonte (Spanje) aan gekomen. Een heerlijk relaxed tochtje van slechts 12 mijlen. Wat was het rustig aan boord en best een beetje wennen want we waren weer met z’n tweeën (en Olle). De afgelopen weken hadden we eerste Daan aan boord en hij werd opgevolgd door Eric en Jolanda en dat alles vanaf Eelde!.

Hele grote afstanden hebben we niet afgelegd. Vertrokken we met Daan vanuit Lagos, na een week moesten we daar weer zijn vanwege een noodzakelijk tandarts bezoek van Corrie. Overigens, het maakte Daan niet zo veel uit of we nu veel zeilden of niet. Veel bellen via what’s app met Christine in Singapore genoot de voorkeur en met 7 uur tijdverschil ben je daar dan 24 uur mee bezig, met als uitkomst nu dat ze nu samen op de Fillipijnen zitten.  Gingen wij vroeger met vriendin naar de Appelbergen, tegenwoordig gaat dat anders en gelijk hebben ze.

Met iets meer wind (een pilletje uit voorzorg voor Jolanda en Eric) varen we super snel naar Portimao waar we zelfs een dag blijven liggen. Totaal geen wind, een strak blauwe hemel, dus zwemmen geblazen en met de dinghy naar de wal. We lopen “even” naar het centrum van Portimao (de bus reed voor onze ogen weg en anderhalf uur wachten was geen optie) waar we ons te goed doen aan taart. Met (te) veel boodschappen zijn we nu op tijd voor de bus terug want in 35 graden een uurtje bezakt en bepakt lopen? ,à neen!

Het “weer” (een noordwesten wind, dus schuin van achteren,  van ongeveer 12 knopen) belooft een topper te worden de volgende dag, dus op naar Faro, een dikke 30 mijl.  Moe en bezweet komen we daar aan het eind van de dag aan. Na een aarzelend begin hield de wind er mee op en hebben we een kleine zes uur in de blakende zon, op de motor de kust van de Algarve mogen bekijken. Pas toen we het anker lieten vallen achter Ilha da Culatra, voor de ingang naar Faro, begon het te waaien. We waren gaar.

Faro is vanuit deze anker plaats goed te bereiken per ferry en dus stonden we netjes met z’n vieren om 9.30 uur klaar om aan boord te stappen. Ieder een kaartje in de hand maar helaas, geen toegang voor honden. Ik kon praten als Brugmans (guide dog enz, enz. maar er werd gewezen op een bordje dat enigszins verscholen op de opbouw van de ferry was aangebracht) en zo zag ik Eric, Jolanda en Corrie wegvaren. Waardeloos natuurlijk maar regels zijn regels en daar kan je niet van afwijken (we hebben dat al eerder meegemaakt) maar helemaal rijmen kan ik het niet. Je ziet de wereld honden rondlopen in Portugal maar zo hond onvriendelijk als de pest.

Na lang scheepsberaad besluiten we, in plaats van een dag te blijven liggen bij Culatra (wat voor Eric en Jolanda betekende de dag er na van af hier vertrekken naar het vliegveld van Faro), verder oostwaarts te varen en wel naar Tavira. Nu doet het “weer” exact wat ze heeft voorspeld en het is dan ook volop genieten. We liggen zeer idyllisch op een dikke 3 kilometer afstand van het plaatsje maar het is zeer gemakkelijk om aan land te komen, uiteraard met behulp van de dinghy. Moe maar ook zeer voldaan (een zeer goed Indiaas restaurant – bedankt Eric en Jolanda) varen we in pikke donker weer terug naar de Livingstone en gaan snel daarna ter kooi. Het is ondertussen wel zo gaan waaien dat we de luiken moeten sluiten, maar dat deert ons verder niet. We liggen als een huis en slapen als marmotten.

Op dit moment  (na aankomst in Ayamonte) is het schoon schip maken, de wasmachine draaien, de boot van al haar zout ontdoen en boodschappen halen want we gaan onze eerste grote oversteek maken. Gelet op het weerbeeld zullen we er wel vier à vijf dagen overdoen, maar het ligt in de bedoeling om eerst Porto Santo aan te lopen, een klein eiland voor Madeira. Vanuit daar varen we op 21 september naar Madeira waar Jan op 22 september per vliegtuig aankomt en dan een dikke week met ons mee zal varen. De foto’s van Jan zijn altijd subliem en daar zullen we jullie de volgende keer mee verblijden.