 |
| 50 ? |
Nu niet gelijk alles laten vallen en met grote rode oortjes dit blog gaan lezen want er is niets erotisch aan. De titel geeft alleen heel mooi weer hoe wij vanaf de Livingstone Spanje zien (of helemaal niet zien). Wat een grijze wereld (en dan heb ik het nog niet eens over de regen) en dat allemaal dankzij een lagedruk gebied dat maar in de Golf van Biscaye blijft hangen. Waait er normaliter in de maanden mei en juni vaak een oostenwind, nu worden we regelmatig getrakteerd op een westenwind of geen wind, met als gevolg veel bewolking en regen. Het is dat we GPS hebben en een goede kaartplotter (tomtom voor op zee), waarop we kunnen zien waar we zijn, want anders zou het maar giswerk worden.
 |
| camino by sea, Naomhóig Na Tinte |
Na 4 dagen Gijon (zeker een midweek waard) gaan we westwaarts op weg naar Cudillero. Zijn wij al een beetje moe van een mooie zeiltocht (39 mijlen in een mooie 6 uur), komen er twee Ieren aan met een roeiboot en die vertellen ons doodleuk dat ze het Compostella pad op zee “volgen” en vandaag 18 mijlen geroeid hebben (tegen wind en golven in). Ze zijn blij om even bij ons in de kuip te mogen zitten maar het bier doet de slaap versnellen en als het gesprek steeds meer begint te knikkebollen, wordt hun tentje gepakt en gaan de heren “echt” onder zeil. Wat een verhaal en wat een moed. In een traditionele roeiboot, helemaal open, in regen en wind, elke dag maar weer. Een schril contrast met onze manier van varen. Wij drukken op een knopje en het zeil gaat omhoog, als het onstuimig wordt gaan we onder de buiskap zitten en de boot vaart wel door (met of zonder ons), we slapen onder satijnen lakens , één en al luxe. Indrukwekkend wat die Ieren doen!
This is a sea journey from Dublin Ireland, to Santiago de Compostela Spain, by four men in a traditional Irish boat (called a Naomhóig or Currach). We are a crew of musicians, singers, stone mason, poet/writer & artist. We row & sail by day, camp on land by night.
Ze zijn te volgen op Facebook: Naomhoig Na Tinte
Cudillero is een haven uitgebouwd in zee, wat betekent dat we achter hele grote grijze betonblokken liggen en wel zo hoog dat we van de wind geen last hebben. Helaas wel van de regen dus blijven we lekker lang te kooi.
Het is niet te geloven maar als we onze tocht een dag later vervolgen schijnt de zon. Al ras kunnen de kleren uit en dat doen we dan ook. Met een zachte bries schuin van achteren geraken we in een ander kleuren schema . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . kneden, rijzen, weer kneden en dan in de oven voor het moment suprème. Het is een mooi brood geworden zoals, naar later blijkt, ook nog prima smaakt (dat smaakt dus naar meer). En zo bereiden we ons heel langzaam voor op de grote oversteek eind dit jaar.
Bruin gebronsd en met weinig wind varen we aan het eind van de dag Ribadeo binnen waar we met de kont naar de wal in een box gaan liggen. De voorspelling is dat het de komende dagen, na deze uitzonderlijke mooie dag, behoorlijk hard uit het westen gaat waaien en dus blijven we ook een paar dagen liggen. Tijd om de hogedrukpan in te wijden met het maken van een kippensoep (het heeft even geduurd Michelle). Een zeer eenvoudige soep om van te watertanden: een stuk kip, wat bouillon tabletten, een tomaat in stukjes, een hele ui, kerrie, tuinkruiden en 15 minuten later (dankzij de hogedruk) een perfecte kippensoep met veel vlieguren. De twee bakken soep die we over hebben zetten we op het aanrecht neer om af te koelen.
Als we ’s avonds terug komen van de douche (Olle ligt dan al in Morpheus armen binnen, onder de tafel -denken we-) vinden we de twee bakken op de bank –LEEG- .
Wat blijkt, onze lieve (hum) Olle heeft in de tijd dat wij weg waren de overheerlijk soep van het aanrecht getild en heeft z’n slag geslagen, met als gevolg veel soep over de bank. En dus draaide om 10 uur ’s avonds de wasmachine met de bekipte kussenovertrekken en stonden we op de steiger de schuimrubberen kussens in te weken met wasmiddel, ze schoon te spuiten en droog te stampen. Ver na middernacht zaten we bezweet (tijd voor een nieuwe douche?) in de kuip, met aan de reling de nu schone kussenovertrekken en de handdoeken die we gebruikt hebben voor het droogstampen. Als toetje mocht ik zo tegen 4 uur met Olle uit want hij had vanwege de soep erg veel gedronken en dan wil meneer even naar de wal. Het voordeel is wel dat we nu erg schone zitkussens hebben en we overwegen dan ook om de rest van de kussens ook maar te doen.
 |
| verwaaid liggen is geen straf |
Gaan we verder westwaarts of blijven we nog een dag liggen. Anders gezegd; hebben we zin om tegen een 6 bft op te boksen. De oplossing is heel simpel en zo varen we na 4 dagen Ribadeo weer oostwaarts. We hebben een zeer stevige wind schuin van achteren en broesen er over. Het is wel koud met de regen en de wind in de kuip maar na drie uur liggen we al weer voor de wal in Navia. In tegenstelling tot opboksen tegen de wind of blijven liggen, hebben we lekker kunnen zeilen in een ons bekend voorkomend kleurenschema en daar zitten we tot op de dag van vandaag (vrijdag 17 juni) nog steeds in. Dikke wolken, hele grijze wolken, een middagje ook wat blauwe stukken (zie onze pelgrimage), regen die zo nu en dan met bakken uit de lucht komt. De vraag is wel: gaat het ooit beter worden?
 |
| koud, nat en winderig maar wel genieten hoor! |
Hoost het bij het wakker worden, zo tegen het middaguur piept de zon er af en toe door en dus gaan we gewapend met paraplu op pad. We lopen het Camion de Compostela, de kust variant. We roepen wel de nodige vraagtekens op bij de Spanjaarden die we tegen komen, want normaliter lopen de pelgrims westwaarts. Laten wij nu de andere kant op lopen. We boffen ontzettend met het weer. Op 1 dikke bui na, met de nodige zonnestralen!, genieten we van de mooie vergezichten en na 4 uur bergpaadjes heffen we het glas in Vega en bereiden we ons voor op de terugtocht over de weg (doen we in anderhalf uur).
 |
| met zon |
 |
| een half uurtje later |
Was de voorspelling dat het weer vanaf vrijdag zou gaan opknappen, daar lijkt het bij lange na niet op. Het krachtig voorspelde hoog van 1034! is totaal verdwenen. Dat het morgen (zaterdag 18 juni) hier in Vania regent en niet in IJlst, valt te billijken maar de wind zou naar de noord (en verder) gaan maar wat zien we, een voortdurende westenwind. Onder het motto ”geduldige schippers hebben altijd een goede wind” gaan we zondag wederom op weg, westwaarts. Als dat gezegde zou gelden zouden we nu nog in Vania liggen maar we zijn blij weer op weg te zijn. Weliswaar met weinig wind (en ook nog uit de verkeerde richting) maar op het water zijn vergoedt veel en we kunnen voor de verandering de kust zien. Na een lange dag (het was dan ook 45 mijlen) leggen we vast in Viveiro, een plaats die we echt aan moesten doen volgens één van de vele douanemannen (nog geen vrouw gezien) die we aan boord hebben gehad (Spanje verkeert nog steeds in alarmfase 4 en we worden dan ook veel gecontroleerd). Viveiro hebben we de volgende dag gauw gedaan (het was prachtig zeilweer) en gewapend met 6 flessen wijn (3 soorten om te proberen) zeilen verder.
 |
| gelukkig zie je mist aan komen |
Vanaf hier moeten de anker mogelijkheden om te zoenen zijn. Een 40 mijl zeilen en dan op zoek naar een anker plek. Dit is waar we het voor doen en zo hoppen we om het noordelijkste puntje van Spanje heen op weg naar A Caruña. Het weer is dus ondertussen omgeslagen (we zitten nu in de kuip achter het anker in de zon te genieten van een glas) al zijn we op zee de grijze tinten nog niet kwijt. MIST. Gelukkig niet zo (pot)dicht dat we blindelings op de radar moeten varen maar echt leuk is het niet, maar . . . . . . . . . . . . . . . . dan opeens breekt weer de zon door, al zijn de bergen nog steeds in nevelen gehuld.
Aan het eind van woensdag naderen we A Caruña maar we prevaleren een beschutte ankerbaai boven de stad. Die stad gaan we morgen (donderdag 23 juni) wel doen waar vanuit ook dit blog bericht wordt gepost.
Weer een prachtblog! Naast al jullie andere belevenissen vooral getriggerd door het brood: ziet er heerlijk uit. (En dus geen broodmachine, stoer hoor. Maar goed, dat is de zeiltocht zelf ook. )
Ik zag het kippen soep verhaal vanuit de Perzische Golf aankomen, leren jullie het nou nooit? Zoals gevraagd heb ik hierbij gereageerd.
Eens met Daan voor wat betreft Olle, die smiecht, moest weer even terugdenken aan de kofferbakroof bij Hutting.
Jullie regen is waarschijnlijk niet voor niets geweest, we hebben t gered in IJlst, weliswaar met beschutting van tenten in de tuin en wat extra warmte van gasbranders, maar een fantastische gebeurtenis was t al met al!
heerlijk om jullie te volgen vanuit mijn luie stoel…wij doen het met de camper net zo:de omstandigheden bepalen de koers en het tempo.heerlijk.