Grande maree

Wat doe je zoal als het de hele dag regent? Welaan, je gaat er gewoon op uit. Varen was op dat moment (maandag 24 augustus) geen optie want er staat een dikke 8 bft, al merken we daar in de haven van Vannes weinig van. We liggen heerlijk beschut midden in de stad. De boulanger direct achter de poort, wat wil een mens nog meer. Tussen de buien door (sommige buien duren meer dan 8 uur) gaan we op pad. We doen de stadstour van Vannes en denken dat zonder paraplu te kunnen doen (ha ha).

 Omdat we over een week door het tegoed heen zijn van onze web-trotter (hiermee kunnen we internetten) gaan we op zoek naar een SFR winkel. We laten Olle aan boord (hij is nog nat van zijn ochtend wandeling die hij onder protest heeft gelopen) en lopen een klein half uur met als resultaat dat op het bewuste adres geen winkel meer is. We worden verwezen naar het Centre Commercial van Vannes. Gelukkig breekt de lucht ’s middags en trekken we wederom de stoute schoenen aan en gaan voor de 5 km. We worden daar door een zeer Franse winkelbediende geholpen en morgen (1 september) gaan we kijken of deze actie succes heeft opgeleverd (mogelijk is dit het laatste bericht dus). We duiken ook maar ff het grote winkelcentrum in met Olle (wetende dat dat niet mag) en jawel, al heel snel schiet een security op ons af, maar ja, ik spreek geen woord Frans en hij geen woord engels dus we konden verder (hij had het we over een doggy of zoiets maar we hadden geen idee). Omdat we de super Carrefour in wilden voor salami toch Olle maar even bij de ingang vastgebonden met het verzoek aan een veiligheidsman even op hem te letten (no problem was zijn antwoord en dat begrepen we vanzelfsprekend). We scoren naast de salami kleine bakjes en voor mij zowaar een pyama, flanelzacht en heerlijk te dragen onder mijn warmte pak. Olle heeft zich ondertussen door de buiten deur naar binnen heen gewurmd want het hoost en daar sta je dan zonder paraplu in T-shirt. Gelukkig gaan er bussen en redelijk droog komen we weer in de haven. Op woensdag varen we om 17.30 uur weg (hoog water 16.30 uur, je kan maar 1x per dag over de drempel heen) maar pikken al vrij snel een meerboei op en blijven daar vanwege het “mooie” weer een dag liggen, weliswaar met het vooruitzicht dat het weer snel beter zal worden (zeggen ze).

Sjoerd belt dat hij met de Swalker via Houat naar L’Orient gaat dus we plannen een “rendez voutje”. We maken bijna een grote fout door te laat te vertrekken uit de Golfe du Morbihan (het is eerder laag water aan de monding van de Golfe dan waar wij liggen) maar het gaat goed en we gaan met een kleine 12 knopen over de grond !! het gat uit (weinig roer druk op sommige momenten maar er is ruimte genoeg). Wat kan water dan sterk zijn.

Met heel weinig wind komen we op vrijdagavond op Houat aan waar we genieten van de mooie avond. Gelet op de grote maan is het weer tijd voor de grande maree, zeker iets om in de gaten te houden als je ankert. We liggen aan de oostkant van het eiland wat een uitstekende plek is voor de nacht maar die voor de volgende ochtend (en dat weten we) voor de nodige deining zal zorgen omdat de wind naar het oosten gaat draaien als hij wil waaien en dat doet hij altijd in de morgen).

Sjoerd vertrekt om 8 uur en wij gaan snel daarna ook anker op voor een rustiger plek. Omdat er een mooie wind staat krijg ik Corrie zo ver om te gaan zeilen (ik zeilen en zij weer onder zeil) en gaan we Sjoerd achterna voor een foto shoot. Hierna scheiden onze wegen (we doen als het ware een rondje Houat) en gaan met een mooie wind uiteindelijk op de kust aan met het plan om de Menhirs te bezoeken.

We gooien het anker uit in een kleine baai bij Carnac waar we gemakkelijk aan de kant kunnen komen maar niet op alle momenten want er is een enorm hoogte verschil. Bij laag water raken we heel ff de  grond dus we verhalen de boot en met een tevreden gevoel gaan we lopend naar de stenen, een beste tippel van meer dan 5 km. Als we terug komen is de boot weg en staat er een behoorlijke wind op de kust. Het is potdicht van de mist en als we aan boord zijn begint het zelfs te regenen. Gelukkig is dit van korte duur en we gaan op tijd op stok (avec les poules).

Om middernacht rollen we ons bed uit en liggen we behoorlijk op 1 kant. Een rare gewaarwording. Hoewel we zijn verkast, blijkbaar toch op een hobbel terecht gekomen met als resultaat een boot onder helling. De volgende keer toch maar iets meer rekening houden met de grande maree en meer water onder de kiel houden. Wel is het lekker te vernemen dat de boot dit soort moves goed doet (gelukkig waaide het niet).

Na de rare nacht varen we naar Trinite sur Mer waar we Rob en Nienke gaan oppikken. Die varen een paar dagen mee en ze hebben een goede week uitgekozen.

(het publiceren van dit blog heeft wat moeite gekost maar het is nu donderdag 3 september; wordt vervolgd)