Eiland hoppen

Hebben we Guus Meeuwse al aan boord gehad, Rob de Nijs kwam ook ff langs. Zachtjes tikt de regen op . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Nou laat dat zachtjes maar weg, maar daar over later meer. Eerst maar ff een reactie op hoe sterk je van spinazie wordt (zie vorig blog) en op verzoek het recept (in no time te maken).

Neem 2 ons spekjes (flink uitbakken, vet weggooien), 2 gesnipperde uien mee fruiten, pak (ontdooide) spinazie toevoegen, + minimaal ¼ liter creme fraiche. Een klein scheutje droge witte wijn en klaar is de saus. (peper en andere kruiden naar eigen smaak). Spaghetti koken volgens recept. Dit alles te bereiden binnen 15 minuten en je wordt er beresterk van (zo bleek) en niet onbelangrijk, heeeel lekker.

Nu we toch bezig zijn met wat huiselijke mededelingen ook maar even het onderwerp “was”.  Hier hoeven we niet veel aan te doen. Het gaat net zoals thuis. Was sorteren, in het apparaat en draaien maar, waar we ook zijn. Het enige waar we naar kijken is of we voldoende water in de tank hebben (zo niet, dan maken we het ter plekke) en of de accu’s voldoende spanning hebben. Het enige waar ik aan moet toegeven is de grootte van onze (mijn) handdoeken. Onze machine trekt dat niet en maakt zijn programma dan niet af, dus we zullen op zoek moeten naar veel kleinere handdoeken met weinig badstof (snik, ik droog graag groot). Volgens Corrie het normale handdoek formaat ( ik heb het zwaar)

Van L’Orient varen we naar Ile de Groix. We zijn niet de enigen die  die kant opvaren. Het enige verschil is dat wij het op zeil doen. We gooien het anker uit aan de zuidkant en zien (verbijsterd) hoe vele Fransen in zee zwemmen (brrrrrr). De wind draait enigszins dus we verkassen na een uurtje naar een baai aan de oostkant van het eiland en daar blijven we 2 dagen liggen. Een prachtige plek om vanuit hier het eiland te verkennen en niet onbelangrijk: de bakker komt voor de deur langs met zijn autootje dus elke dag verse baguettes. Het is wel totaal anders liggen dan we gewend zijn want veel bescherming van het land heb je niet dus we liggen behoorlijk te schommelen (en het waait niet eens).

het ene veld na de andere op groix

“Zullen we de halfwinder doen?” ”Hebben we haast dan?” “Nou dan kunnen we de halfwinder net zo goed verkopen want we hebben toch geen haast meer?” Het is vast zo duidelijk als wat, in no time staat de halfwinder en varen we met weinig wind, heerlijk naar het volgende eiland, Houat.  Aan de rand van een zeer groot zandstrand (weliswaar 300 meter roeien) gooien we het anker uit (er liggen wel meer dan 200 andere boten). Ook op dit eiland kun net als op Groix langs de kust lopen en we doen dat de volgende dag dan ook.  Achteraf hadden we beter tegen de wijzer van de klok in kunnen lopen want de paadjes lopen scheef en zo kreeg mijn nieuwe smalle voetje de meeste krachten te verduren.

Na een swim   -het was ondertussen smoor heet geworden – we zijn dan halverwege-  besluiten we om het pad niet verder af te lopen en een wat gemakkelijker pad te nemen. Voor mijn voet goed maar ook onze Olle had het zwaar, want ondertussen was de zon gaan schijnen. Je ziet dat hij wat Duits bloed in de aderen heeft want in no time had hij een kuil gegraven àKOELTE!

Tijdens onze wandeltocht hadden we een mooie baai gezien dus anker op.  Toch ook vanaf hier verse baguettes want het is maar een uurtje lopen naar het dorp. Het enige lastige is dat we in de rimboe liggen zodat het ophalen van een goed weerbericht een hele toer is. De weergoden zijn niet met ons. Naderende depressies doet ons besluiten naar de Golfe du Morbihan te varen voor de nodige (wind) beschutting en niet onbelangrijk, gelijk een goed moment om de mail te checken en boodschappen te doen.

Met een onweersbui voor ons, eentje achter ons en eentje die vanuit het oosten over ons heen dreigt te gaan, varen we van Houat naar de ingang van de Golfe. We zijn iets te vroeg om op doodtij naar binnen te varen, maar doen het toch maar en maar goed ook. Op het moment dat we achter anker liggen (5 mijl de Golfe in) begint het te regenen en hoe! De boot van het zout ontdoen van de voorgaande dagen gaat vanzelf en dit weer hebben we tot op de dag van vandaag met een kleine zonnige opleving toen we gisteren naar Vannes voeren (we hebben het geluk met ons). Zo dadelijk  (maandag 24 augustus) gaan we de stadstour doen en wie weet wat nog meer (chercher a des aiquiles de machine a coudre, oui mes madames et messieurs, mon français fait des progrès). Ja, en wat dat voor moois oplevert lezen jullie de volgende keer.