Het ronden van Bretagne

Voor we vertrekken uit Roscoff tanken we ff. Nou, laat dat ff maar achterwege. Meer dan 300 liter gaat erin maar dan zitten we ook weer vol. We motorren toch weer meer dan me lief is maar soms moet dat ding gewoon aan. Met een bonkige zee varen we langs de kust noordwaarts om ver op zee overstag te gaan. We ploegen er mooi door heen en kruisen zo (met de stroom mee) naar L’Aber- wrac’h.  Spreek het niet uit als 1 woord maar L’Aber (en dan de e van mekker), een korte pauze en dan wrach. Een mijl of 10 voor de ingang van L’Aberwrac’h valt de wind weg dus de laatste 2 uren worden zwaar (hoge golven en stroom tegen) maar we meren toch nog ruim voor borreltijd aan in dit bijzondere plaatsje (wat zal het hier ’s winters heel anders zijn.

Zo mooi als het gisteren was (zon en wind) zo magertjes is het vandaag en moeten we op de motor door de Chenal du Four. Het miezert de hele dag en pas na het ronden van de kaap kunnen we ff zeilen. De bestemming is Brest waar morgen Jan en Annemieke aan boord zullen komen. De bedoeling was dat ze een weekje mee zouden varen maar we hebben er wat langer over gedaan. Gelukkig hebben ze bij Letta op de camping gestaan en zien we elkaar in Brest. Het hoost weliswaar de hele dag en het waait niet te zuinig. Niet erg om in een haven te liggen.

Als het een beetje opklaart worden de honden(en wij) gelucht en doen we met de auto boodschappen. Triest voor Jan en Annemieke maar we willen de volgende dag vroeg varen om op het juiste moment door de Raz du Seine te varen. Tot aan het bewuste punt hebben we een mooie wind van opzij en we besluiten om nog harder te  gaan en de halfwinder te zetten. We lopen meer dan een half uur te prutsen en halen  hem dan maar weer binnen, maar wat wil je ook als je de clew en tack met elkaar verwisseld, en dat in een zee met een behoorlijke swell (we hebben onze gymnastiek weer gehad).

We gieren met een mooie extra vaart van > 4 knopen door het gat en gaan het hoekje om met als totale verassing geen zuchtje wind meer. We hobbelen alle kanten op (wat een stroom en een onrustige zee) . Om van de klapperende zeilen af te zijn doen we de motor bij en rollen de voorzeilen in, jakkes wat is dat vervelend.

Gelukkig komt er na een kwartiertje wat wind en varen we heel rustig richting Benodet (nog een kleine 30 mijl te gaan). Corrie gaat een tuk doen maar al heel snel kan ik haar wakker maken met de kreet –“DOLFIJNEN”

We zitten zeker 20 minuten ademloos te kijken naar wel meer dan 20 dolfijnen. Wat een mooie beesten en wat een capriolen kunnen ze uit halen. Naast de boot, onder de boot door, een sprongetje, voor de boot langs en dan weer naast de boot op de rug. Een fantastisch schouwspel. Ze gebruiken de boot als het ware als een speelkameraadje. We vergeten eerst helemaal foto’s te maken en als we het doen zit de telelens er nog op. Het zij zo. Eindelijk dus dolfijnen gezien en dat na al die jaren varen. De rest van de reis zing ik voor Olle “daar heb je flipper, flipper de dolfijn” en dat vindt hij niet fijn.

Ook deze dag eindigt zonder wind en zo motorren we pas tegen acht uur de haven van Loctudy binnen.

Het wappert vervolgens de komende dagen behoorlijk en ook worden we ruimschoots getrakteerd op regen. Letta komt op de koffie en we toeren met haar ’s middags  rond (de zon is dan gaan schijnen). Met deze harde wind willen we wel eens zien hoe het te keer gaat bij Penmarc’h.  We eten bij Let. Ze staat op een prachtige camping bij Lesconil. Ze heeft een super plek vlak achter de duinen en de stranden voor het uitkiezen. We dopen haar nieuwe tent met de woorden dat over 5 jaar een kleine kip een goede opvolger zal zijn

De volgende dag (het is al weer maandag) worden we verzocht om voor 12.00 uur de haven te hebben verlaten in verband met de Regatta die vandaag Loctudy aandoet. Er doen meer dan 180 schepen aan mee, dus een heel festijn (een en al folklore). We besluiten om buiten de haven voor anker te gaan, want dit schouwspel willen we natuurlijk niet missen (en zo hebben we gelijk tijd om de bijboot op te pompen en onze nieuwe aanhang- motor te testen en zo geschiedde). We zijn lui en omdat het ook nog steeds goed hard waait besluiten we een ankerboei op te pikken in plaats van te ankeren. Het mag wel niet maar brutalen hebben de halve wereld en we vergoeden onze stoute daad door het te benoemen als “dat we de haven uit zijn gejaagd” (het ligt wel lekker).

‘s Middags tuffen we in ons bijbootje naar de haven en passagieren door Loctudy.  Olle zingt mee met de doedelzak en we doneren aan de Franse Reddingsmaatschappij.  Wat een volk en wat een schepen komen er binnen. Groot en klein, oud en modern, het is een prachtig schouwspel en Loctudy heeft zijn Sail-In parade (wij zitten eerste rang).

Zijn we gewend om na het eten nog ff een wandeling door de boes boes te maken maar dat zit er hier niet in omdat we niet aan land kunnen komen. Het is ondertussen laag water en voor de wal liggen grote slik-platen. We tuffen dus maar naar de haven en laten Olle een plas en poep doen en gebruiken een poepzakje van de haven zonder havengeld te hoeven betalen (zo is 44 euro snel verdiend).