Curaçao

Zit het mee of zit het tegen. Onze wintertent is bijna droog dus toch maar naar binnen? We laten hem nog even goed doordrogen en dan in de vouw en naar binnen. Donkere wolken worden steeds donkerder en hopende op wat er gaat komen sluit ik alles goed af en maak de boot schoon met water uit de puts (zout).

Net als ik klaar ben begint het te hozen, ongelofelijk, niet te zuinig, gelijk onze stortdouche in de Helper Oostsingel maar dan twee keer zo veel. De boot superschoon en ontzout en mezelf ook weer een goede beurt gegeven. Tijd om de Marina te verlaten (erg beschut) en een ankerplek op te zoeken waar een lekker briesje staat.

Op het moment dat we willen wegvaren naar onze ankerplek krijgen we de motor niet aan. Ik had al het vermoeden dat de start accu niet helemaal jofel meer was, maar ja, als je daar niets mee doet dan is dit resultaat na 6 maanden stil liggen niet zo verwonderlijk. Met hulp van Henk en Thom komen we er achter dat het voltage om te starten te laag is dus de enige oplossing is een nieuwe startaccu. Het zit ons mee, want Henk heeft een auto (ik heb die van ons, omdat we toch weg gingen, ingeleverd) en we vinden snel de juiste (ampère en maat).
En ja hoor, sleutel omdraaien, mooi gebrom en al vrij snel liggen we op het Spaanse Water sectie A achter ons anker. Heerlijk, we voelen weer wind. Eigenlijk moeten we in sectie C liggen (speciaal voor de boten die mee doen aan de Suzie Too Rally) maar ik heb Port Authority Curaçao een mooie verhaal opgedist (we moeten babysitten op de Zanzibar) en zo liggen vlak bij het dinghy dock. So far so good.

Echter, het wel en wee aan boord wordt er niet beter op. We komen er achter dat 22 november, de start van de Suzie Too Rally, voor ons niet haalbaar is. Zo weg varen (ik vat het maar samen als zijnde: de boot is niet zeewaardig) is namelijk geen optie en het zal tijd, inventiviteit, optimisme en geduld vragen om hier nog voor de kerst weg te komen. De vraag die jullie dan direct zullen stellen is: had je dit niet kunnen voorzien? Het antwoord daarop is NEE en daar wil ik het nu maar bij laten.

Door dit alles zit ik me behoorlijk op te fokken. Verre van leuk en omdat Corrie het hier te heet vindt zit ze nu even in Nederland (op de fiets, handschoenen aan, muts op, heerlijk!) en probeer ik alles op te lossen zodat we in december verder kunnen varen (Corrie vliegt op 5 december weer terug). Of we dan nog aansluiten bij de Suzie Too Rally weten we nog niet. Eerst maar alles achter de rug hebben. De tekenen zijn hoopvol.
wordt vervolgd